اخیرا، چلسی هندلر، کمدین، بازیگر، نویسنده، تهیه‌کننده و مجری فعلی شو روزانه، ویدئوی کوتاهی منتشر کرد و در آن به زبان طنز از لذت‌ها و مزایای بچه دار نشدن و نداشتن کودک گفت. البته همانطور که خاصیت طنز است، شوخی‌ها بزرگ‌نمایی شده بود اما گوشه‌هایی از حقیقت را هم لمس می‌کرد.
هندلر ویدئو را با این جمله تمام می‌کند: «با این همه وقت آزاد، چه کارا که نمی‌شه کرد! این بود یه روز از زندگی یه زن بدون بچه.»
این ویدئو که در دهم فوریه روی فضای مجازی قرار گرفت، با بیش از ۶.۷ میلیون بازدید بسیار وایرال شد و موج آرای مخالف را به همراه داشت که نشان می‌دهد چقدر نگاه جامعه نسبت به زنان و مادرانگی ثابت مانده است. کارشناسان محافظه‌گر، هندلر را مسخره کردند، شأن او را پایین آوردند و او را خودخواه، راحت‌طلب، خودشیفته (و نامحبوب) خواندند. بسیاری از نظردهندگان انتخاب او برای بچه دار نشدن را به خود گرفتند.
در واقع این افراد احساس می‌کردند ویدئوی هندلر نوعی حمله و توهین شخصی به آن‌هاست و در مقام دفاع از بچه دار شدن نوشتند این تصمیم، بهترین تصمیمی است که می‌توان گرفت.
با این که نگاه بسیاری از افراد نسبت به بچه دار شدن عوض نشده، دسته دیگری از افراد هم هستند که در این مورد نظر دیگری دارند.
امروزه تعداد کسانی که مایل به فرزندآوری نیستند در حال افزایش است. بنا بر مطالعات مرکز تحقیقات پیو، اگرچه اغلب مردم آمریکا بچه دارند یا می‌خواهند بچه دار شوند، چیزی حدود ۴۴ درصد از افراد ۱۸ تا ۴۹ سال که تا به حال بچه دار نشده‌اند می‌گویند بعید است روزی صاحب فرزند شوند.
فرزندآوری، پیامد هم دارد
تصمیم به فرزندآوری، هم برای والد (و دنیا) و هم برای فرزند(ان)، پیامدهای زیادی به دنبال دارد و به همین خاطر، اصلا نباید سبک گرفته شود. شاید به تعداد آدم‌ها دلیل برای بچه دار نشدن وجود داشته باشد اما در ادامه به چند دلیل شایع اشاره می‌کنیم:
- عدم تمایل به فرزندآوری: که شایع‌ترین دلیل است: افراد دوست ندارند ۲۰ سال از عمرشان را صرف پرورش و تربیت فرزند کنند. شاید چندان از بچه خوششان نمی‌آید یا تمایلی به پدر یا مادر شدن ندارند.
- شغل: افراد عشق زیادی به شغل منتخب خود دارند و می‌خواهند وقت، انرژی و زندگی خود را وقف کار و حرفه کنند که اگر بچه دار شوند، به خوبی از عهده انجام این کار برنمی‌آیند.
- محیط زیست: هر چه تعداد بچه (و آدم‌ها) بیشتر شود، نیاز به منابع هم بالا می‌رود و در نتیجه آلودگی و زباله بیشتری تولید می‌شود. بعضی از افراد که نسبت به تأثیر محیطی و وضعیت فعلی زمین آگاه هستند، تصمیم می‌گیرند که آدم جدیدی را به زندگی اضافه نکنند.
- وضعیت دنیا: بعضی‌ها احساس می‌کنند دنیا جای امنی نیست یا آنقدر در جهت مثبت حرکت نمی‌کند که بخواهیم بچه‌ها را وارد آن کنیم.
- بچه خرج دارد: به طور متوسط، هزینه بزرگ کردن بچه در ایالت متحده چیزی حدود ۲۵۰ هزار دلار است که شامل هزینه فرستادن فرزند به دانشگاه نمی‌شود. این رقم در شهرهای گران به طرز قابل توجهی بالاتر است. همه از عهده پرداخت این هزینه‌ها برنمی‌آیند.
- بهداشت و مسائل بالینی: خطرات بارداری یا ناباروری یکی از مهم‌ترین دلایل برای بچه دار نشدن است.
- سایر مسوولیت‌های مراقبتی و یا وجود بچه‌های دیگر در زندگی: بعضی از افراد در بزرگ کردن بچه‌های دیگران کمک می‌کنند یا مسوولیت مراقبت از دیگر بزرگسالان را بر عهده دارند. شاید مراقبت از دیگران جزو مسوولیت‌های شغلی آن‌هاست. بنابراین، دوست دارند باقی وقت خود را صرف امور دیگر کنند و از مراقبت و پرستاری از دیگران فاصله بگیرند.
- تمایل به سفر: تجربه دیگر فرهنگ‌ها، کوچ یا به چالش کشیدن خود از طریق سفر و ماجراجویی برای بعضی از افراد ارزش مهمی است که با تربیت فرزند همخوانی ندارد.
- سبک زندگی: بعضی از آدم‌ها زندگی خطرناکی دارند. دسته دیگر، بیشتر وقت خود را مشغول مراقبه هستند یا به دنبال معنویت می‌گردند. بعضی‌ها وقتی مشغول کار نیستند، دنبال امور خلاقانه می‌روند. معمولا کسانی که بچه ندارند، راحت‌تر می‌توانند درمورد وقت و زندگی تصمیم بگیرند. بچه به آن‌ها اجازه نمی‌دهد سبک زندگی مورد علاقه خود را دنبال کنند.
- وقت/ یکی از زوجین بچه نمی‌خواهد: بعضی از افراد تصمیم گرفته‌اند زندگی خود را با کسی سپری کنند که بچه نمی‌خواهد. دسته دیگر فرصت بچه دار شدن را نداشتند و بعد هم سنشان بالا می‌رود.
- سابقه خانوادگی/ تعریف خانواده: تجربه بعضی از آدم‌ها در کودکی و سابقه خانوادگی که داشتند باعث می‌شود نخواهند بچه دار شوند. پس تصمیم می‌گیرند مدل دیگری از خانواده را تشکیل دهند که از مدل سنتی پدر و مادر/ فرزند متفاوت است.
اراده یا اجبار؟ چه کسی برای بچه دار شدن تصمیم می‌گیرد؟
اگر افراد بتوانند آزادانه درمورد بچه دار شدن یا نشدن تصمیم بگیرند، از تعداد فرزندان ناخواسته کم می‌شود. به علاوه، این تصمیم نشانه خودخواهی یا بی‌مسوولیتی نیست، بلکه در واقع همانطور که هندلر می‌گوید، می‌تواند نشانه مسوولیت‌پذیری باشد و افراد حق دارند از این تصمیم لذت ببرند.
تصمیم یا تجربه یک فرد لزوما منطبق بر تصمیم دیگران نیست یا تجربه آن‌ها را زیر سوال نمی‌برد. بچه دار شدن یا نشدن یک تصمیم کاملا شخصی است و هر کس حق دارد بدون این که مجبور به عذرخواهی از دیگران یا توضیح دلایل خود باشد، آزادانه در این مورد تصمیم بگیرد.